Canine babesiosis or piroplasmosis
transmitted by ticks
Canine babesiosis or piroplasmosis
Canine babesiosis or piroplasmosis is a vector-borne disease caused by a protozoan parasite, Babesia spp. Different species of Babesia can be transmitted by the bite of different ticks such as Dermacentor, Rhipicephalus and Ixodes. The parasite develops in blood cells and can cause anemia. Dogs affected by babesiosis are suffering from a high fever, general weakness, loss of appetite and dark or brown colored-urine (sometimes like coffee). The disease generally occurs very quickly and can be fatal for infected dogs. It is a disease requiring urgent diagnosis and treatment. Some Babesia species such as B. microti can be zoonotic.
Furthermore, with one single bite ticks can transmit several pathogens so it worsens the clinical picture.
Here are the 3 recommendations you can leverage to protect your dog:
• Reducing the dog exposure to tick bites: carefully check the possible presence of ticks on your dog after every walk and remove them with care as soon as possible.
• Use a product that repels and kills ticks with proven efficacy.
• Discuss vaccination, when available, with your veterinarian.
Geographical distribution
The incidence of babesiosis in dogs is evolving. Babesia canis was shown to expand its distribution over new geographical territories such as UK (2017) and Denmark (2019). The ornate dog tick (Dermacentor reticulatus) is responsible for its transmission and is one of the fastest-spreading tick species in Europe. In many countries, canine babesiosis is considered as an emerging infectious disease.
The more you know, the better you can protect your dog. Keep up-to-date to know if you live or plan to travel in a babesiosis risk area by checking the real-time babesiosis world map.
Discover more about tick-borne diseases such as canine babesiosis with Pr Lukasz Adaszek (University of Life Sciences in Lublin, Poland).
Canine babesiosis or piroplasmosis map
Informacje zawarte na niniejszej Stronie internetowej udostępniane są w stanie w jakim są dostępne, a Ceva nie udziela żadnych zapewnień ani gwarancji, wyrażonych lub dorozumianych, w tym, lecz nie wyłącznie, zapewnień lub gwarancji dotyczących dokładności, rzetelności, jakości, aktualności, terminowości, dostępności, poprawności czy kompletności tych informacji.Nic na niniejszej Stronie internetowej nie stanowi, ani nie ma na celu stanowienia, żadnego rodzaju porady. W przypadku potrzeby uzyskania porady, Użytkownik powinien zwrócić się do odpowiedniego profesjonalisty.Użytkownik korzysta z niniejszej Strony internetowej na swoje wyłączne ryzyko.W maksymalnym zakresie dopuszczalnym przez prawo, Ceva nie ponosi żadnej odpowiedzialności za wszelkie straty lub szkody (między innymi straty lub szkody specjalne, uboczne lub wynikowe) wynikające w jakikolwiek bezpośredni lub pośredni sposób z korzystania przez Użytkownika z informacji zawartych na niniejszej Stronie internetowej lub opierania się na nich, łącznie ze wszelkimi stratami, szkodami lub kosztami wynikającymi między innymi, lecz nie wyłącznie, z wszelkich defektów, błędów, niedoskonałości, pomyłek, czy niedokładności związanych z niniejszą Stroną internetową i jej zawartością. Wszystkie materiały publikowane na niniejszej Stronie internetowej sa aktualne na dzień ich publikacji. Ceva nie jest w żaden sposób zobowiązana do aktualizacji infromacji lub materiałów udostępnianych na niniejszej Stronie internetowej. Ceva może zmieniać informacje, materiały i zawartość podstron Strony internetowej w dowolnym czasie i bez wcześniejszego ostrzeżenia.
Dowiedz się więcej o chorobach
Babeszjoza (Babesia spp.)
Babeszjoza psów to choroba wektorowa wywoływana przez pierwotniaki z rodzaju Babesia.
Pasożyty te przenoszone są głównie przez kleszcze.
Przyczyną zarażenia mogą być różne gatunki Babesia i mogą wymagać innego protokołu terapeutycznego.
Rozprzestrzenianie się poszczególnych gatunków jest silnie związane z rozprzestrzenianiem się ich wektorów, czyli danych gatunków kleszczy.
Na przykład, w Europie B. canis jest przenoszona przez kleszcze z gatunku Dermacentor i w ostatnim czasie rozprzestrzenia się w kierunku północnym.
Borelioza z Lyme (Borrelia spp.)
Borelioza psów (choroba z Lyme) to choroba wektorowa wywoływana przez bakterie Borrelia spp. przenoszone przez kleszcze z rodzaju Ixodes.
W zależności od lokalizacji geograficznej chorobę mogą przenosić różne gatunki Borrelia.
Na przykład, podczas gdy w Ameryce Południowej występuje jedynie B. burgdorferi sensu stricto, to w Europie psy narażone są na zarażenie wieloma innymi gatunkami kleszczy.
Psy nie są kompetentnym rezerwuarem dla patogenu, ale odzwierciedlają ryzyko infekcji dla ich właścicieli.
Dirofilarioza skórna (Dirofilaria repens)
Dirofilarioza skórna psów to zoonotyczna choroba wektorowa wywoływana przez nicienie Dirofilaria repens.
Pasożyty te przenoszone są przez komary podczas wkłucia, a głównym rezerwuarem są psowate.
Mimo że choroba ta nie stanowi istotnego zagrożenia dla zdrowia, jest ona zoonozą.
Nicień sercowy (Dirofilaria immitis)
Nicień sercowy to wektorowa choroba zagrażająca życiu psów, wywoływana przez nicienia Dirofilaria immitis.
Pasożyt jest przenoszony przez komary podczas wkłucia.
Pomimo licznych starań prewencyjnych, choroba rozprzestrzenia się w wielu rejonach świata.
Leiszmanioza (Leishmania spp.)
Leiszmanioza trzewna psów jest chorobą wektorową wywoływaną przez pierwotniaki Leishmania infantum.
Mimo że do zarażenia może dojść również innymi drogami, pasożyty te przenoszone są zazwyczaj poprzez ugryzienia drobnych moskitów (Phlebotominae).
Jest to poważna choroba zoonotyczna rozpowszechniająca się na całym świecie.
Anaplazmoza (Anaplasma phagocytophilum)
Anaplazmoza psów, zwana również gorączką odkleszczową, jest chorobą przenoszoną przez kleszcze wywołaną przez bakterie wewnątrzkomórkowe (Anaplasma phagocytophilum or A. platys).
Patogen ten jest przenoszony przez kleszcze Ixodes. Pierwsze objawy można zaobserwować po inkubacji od 1 do 2 tygodni po ukąszeniu zakaźnym.
Erlichioza (Ehrlichia spp.)
Erlichioza psów jest chorobą przenoszoną przez kleszcze, wywołaną przez bakterie wewnątrzkomórkowe (Ehrlichia spp.). Patogen ten jest zwykle przenoszony przez kleszcze Rhipicephalus sanguineus. Transmisja może nastąpić w ciągu pierwszych 3 godzin inwazji kleszczy. Objawy kliniczne mogą być poważne, a zapobieganie przez kontrolę kleszczy jest najlepszą opcją.